Moje świąteczne wianki :)

Za dużo to ja na te święta nie przygotowałam - w sumie tylko szyciowe choinki i trochę kartek, dwa zimowe pejzaże- wszystko już pokazywałam we wcześniejszych postach, no i został się do pokazania jeden wianek, bo drugi jest z zeszłego roku :) I na szybko zrobiony stroik - ale o tym będzie jeszcze w tym tygodniu :)
W ostatnim wpisie pokazywałam nieozdobiony wianek, który dostałam od Kingi, a dzisiaj pokażę jak go ozdobiłam :) Taka jak poniżej widać była wersja pierwotna, bo od dawna chciałam zrobić szyszki i gałązki z krepy i w tamtym roku (czyli 2015 :) mi się to wreszcie udało, chociaż chyba krepa za cienka, bo efekt jest nie do końca taki jak bym chciała.

 A tu ten drugi z poprzedniego roku ze wstążeczek na oponce styropianowej:

I do wianka wiklinowego postanowiłam dorobić sobie rogacza pozłacanego, bo szkoda mi było kasy na plastikowego :D Tym bardziej, że żaden którego widziałam nie miał takiego kształtu jak bym chciała :) Swojego zrobiłam z kawałka tekturki, który wycięłam w kształt jelenia, okleiłam go podartymi gazetami za pomocą klajstru z mąki i wody, bo mi zostało od ogranizera - ale o tym też jeszcze będę pisać w innym poście :) a później po wyschnięciu posmarowałam klejem i obsypałam brokatem, a żeby mi się nie sypał i nie ozłacał całej chałupy to jak wysechł to go posmarowałam jeszcze lakierem :) A oto główny element wianka - rogaś:

Widok z tyłu:

I w kompozycji na wianku:

No a teraz się trochę pożalę na Nowy Rok :) Bo się źle dla mnie zaczął i aż się boję co będzie dalej...
Najpierw jak jechałam po Siostrę na dworzec - w sumie to już jak ją wiozłam do domu - to mi wyleciała sarna przed maskę - tak apropos rogasia powyżej :D
Na szczęście wiele złego się nie stało, bo był teren zabudowany i jechałam tylko 50 km/h - trochę mi tylko połamała zderzak z przodu i na pamiątkę zostawiła kępkę szczeciny - jej się chyba też nic nie stało, bo zrobiła w tył zwrot i pognała do lasu. Pasażerowie cali, lampa cała - tylko zderzak obwieszony i z dziurą - szczęście w nieszczęściu.
A później w nocy... w sumie to nad ranem, bo koło 3 było, zbudziło mnie krzyczenie mojej Mamy - szybko się zerwałam, bo myślałam że coś jej się stało, albo innym - jakiś zawał czy co? A ona wrzeszczała i leciała na dwór, bo nasz pies okropnie skomlał i coś rąbnęło w stare drzwi do werandy, że aż się otworzyły. Mama mówiła, że chyba jakiś duży pies potargał mojego Kajtka i że okropnie skomlał. Na rano poszłam zobaczyć do mojego psa - Mężuś go dzień wcześniej wypuścił żeby sobie pobiegał, a on nie wrócił do wieczora i pewnie przyprowadził sobie większego kolegę, który po nocy sylwestrowej musiał się wścieknąć, bo nieźle Kajtka poharatał. Szybko pojechałyśmy z Siostrą do weterynarza - jeden szew musiała założyć, nie mogłam patrzeć jak tam się nim zajmowała - okropnie to wszystko wyglądało i myślałam, czy nie będzie go trzeba uśpić. Na szczęście okazało się, że wprawdzie jest poturbowany i ma tą jedną większą ranę, a oprócz niej jeszcze dwie poważne, ale pani weterynarz stwierdziła, że po zaaplikowaniu leków już na drugi dzień będzie lepiej. Ale wierzcie mi pies był w opłakanym stanie i aż się serce krajało jak na niego patrzyłam - ledwo chodził, nie chciał jeść... Masakra. No i tak jak powiedziała lekarka już pod wieczór na drugi dzień miał się lepiej :) Teraz już jak go wypuszczam z kotłowni - mróz jest, a pies chory to śpi sobie tam gdzie cieplej - to biorę go na smycz, żeby gdzieś nie pognał znów, bo już całkiem dobrze chodzi :)
No i jeszcze Mężusia brat w szpitalu się znalazł, ale co tam dokładnie się z nim dzieje to nie wiem, bo to tajemnica i ja miałam nie wiedzieć, bo rozpaplam... Jakby się Teściu nie wygadał, to mój Mężuś wcale by nie wiedział, że ma brata w szpitalu... No i nie chce mi się w szczegóły tej tajemnicy wchodzić - dość powiedzieć, że zmieniłam diametralnie zdanie co do rodziny mojego męża...
No! Wygadałam się :)
Mam nadzieję, że rok będzie lepszy niż jego początek :) Chyba jestem optymistką :)